Nijmegen – Concertgebouw de Vereeniging, Holandia
Concertgebouw de Vereeniging – Wikipedia
Concertgebouw de Vereeniging.
Concertgebouw de Vereeniging, sala koncertowa w Nijmegen (Holandia). Został oficjalnie otwarty w 1915 roku. Budynek jest mieszanką stylów Art Nouveau i Art Deco. Może pomieścić 1,450 osób (lub 1,800 na stojąco podczas koncertów popowych) i słynie z wyjątkowej akustyki[2].
Concertgebouw de Vereeniging to wyznaczony Rijksmonument.
Prywatne stowarzyszenie De Vereeniging zostało założone w 1882 roku z salą koncertową przy Keizer Karelplein. Plany nowej sali koncertowej powstały po tym, jak stara sala w Nijmegen przeżywała swoje najlepsze lata około 1900 roku. Postawa dyrygenta Willema Mengelberga pokazała, że plany te nie były luksusem. Dopóki warunki mieszkaniowe nie uległy poprawie, odmawiał powrotu do Nijmegen. Oficjalne otwarcie nowej sali koncertowej odbyło się w lutym 1915 r., po rozpoczęciu budowy w 1914 r. Architektem był Oscar Leeuw, architekt z Roermond. Otwarcie Kleine Zaal (małej sali) trwało jeszcze dwa lata. Ponieważ architekt Oscar Leeuw i jego brat Henri Leeuw Jr. (malarz i rzeźbiarz) przyczynili się do powstania Vereeniging, okazało się, że byli „Gesamtkunstwerk”. Huib Luns, malarz z Nijmegen, i Egidius Everaerts (rzeźbiarz z Antwerpii) opracowali figuratywną pracę. Jacques Oor stworzył to, co niefiguratywne.
Zbudowany w formach Um 1800, które są ściśle klasycznie zorientowane. Budynek wykazuje wiele cech secesji, a także Art Deco. Mengelberg twierdził, że nazwał budynek „najpiękniejszą salą koncertową w Holandii”. Sala ta słynie z doskonałej akustyki. W budynku znajduje się również Wejście i Kolumnada. Budynek pierwotnie miał służyć jako sala koncertowa opery i teatru, a także sala balowa lub sala wystawowa. Ten budynek to „opus magnum” Oscara Leeuw w jego twórczości.